Psychoterapia

Psychoterapia to specyficzna forma pomocy, o którą mogą wnioskować rodzice. W przypadku dzieci i młodzieży trudnościami, które kwalifikują się do podjęcia psychoterapii, są:

• różnego rodzaju lęki, fobie,  w tym fobia szkolna
• nocne moczenie
• zachowania buntownicze
• nieumiejętność odnalezienia się w grupie rówieśniczej
• pogorszenie się w nauce
• depresja
• zaburzenia psychotyczne
• zaburzenia odżywiania
• zachowania autodestrukcyjne
• częste narzekanie na niechęć do życia
• trudności w relacjach z rówieśnikami

   Spotkania o charakterze terapeutycznym poprzedza proces diagnostyczno - konsultacyjny. Podczas pierwszych spotkań terapeuta zbiera wywiad o dziecku, po czym spotyka się z samym dzieckiem i dostosowując metodę do wieku, obserwuje jego funkcjonowanie. Następnie terapeuta dzieli się swoim rozumieniem trudności dziecka i proponuje następujące formy pomocy:

• psychoterapię indywidualną
• psychoterapię rodzinną
• psychoedukację
• socjoterapię

   Niekiedy kontaktem terapeutycznym obejmowany jest rodzic.

   Psychoterapia polega głównie na rozmowie, czasem na zabawie – to zależy od pacjenta. Są to regularne spotkania, zazwyczaj raz w tygodniu.

   Psychoterapia dziecka polega na rozumieniu jego zabawy, która z racji okresu rozwojowego staje się jego obszarem do opracowywania złożonych problemów psychologicznych, z którymi dziecko się boryka. Zabawa staje się jakby tajnym językiem i właśnie dzięki tej metodzie terapeuta pomaga dziecku przezwyciężyć jego trudności.

   W przypadku pacjentów nastoletnich praca terapeutyczna opiera się na rozmowie, w czasie której terapeuta pomaga nastolatkowi zrozumieć, co się dzieje w nim poprzez poszukiwanie głębszych przyczyn jego postępowania. Z czasem pacjent ma możliwość lepszego radzenia sobie z emocjami i ze zmianami, które w nim zachodzą w okresie dojrzewania.